راهکارهای تحقق شهری پایدار و پویا در نشست تخصصی بررسی مسیر گریز شهرها از رکود اقتصادی بررسی شد.
در ابتدای این نشست محمد سالاری، رئیس کمیسیون شهرسازی شورای اسلامی شهر تهران با ابراز نگرانی نسبت به اینکه قسمت عمده درآمد شهرها از ناحیه ساخت و سازها و نهایتا عوارض ناشی از صدور پروانه های ساختمانی نصیب شهرداری ها و مدیریت شهری می شود، تاکید کرد: این روند نگران کننده ای است. به ویژه از این جهت که در شهری مثل تهران شاهد رسیدن به سقف جمعیتی و بارگذاری کامل هستیم؛ به نحوی که در حال حاضر به مرز ۱۰ و نیم میلیون نفر جمعیت پیش بینی شده رسیده ایم.
وی گفت: با توجه به اینکه در حال حاضر شهر تهران اشباع شده بنابراین مصلحت شهر و شهروندان تهرانی این نیست که شهر از ناحیه قسمت عمده درآمدها و اقتصاد شهر تهران تامین شود. مجموع بدهی های تهران بیش از ۲۰ هزار میلیارد تومان است و مجموع اعتبار لازم برای اتمام پروژه های نیمه تمام موجود حدود ۴۰ هزار میلیارد تومان است؛ لذا چشم انداز خوبی برای اداره شهر تهران به ویژه نحوه تامین اعتبارات و اقتصاد شهر پیش بینی نمی کنیم و پرداختن به موضوعاتی از این جنس از ضرورتهای اجتناب ناپذیر در کشور ما است.
این عضو شورای چهارم از اینکه انجمن علمی اقتصاد شهری ایران در فرآیند مطالعات و پژوهشهای خود مبتنی بر نظریات نخبگان و اندیشمندان عرصه اقتصاد شهری اهمیت می دهد و آن را الگوی خود قرار داده قدردانی کرد و افزود: این دست تحقیقات و نشست ها لازمه بررسی مسائل شهری هستند و امیدواریم در آینده شاهد افزایش تعداد آنها باشیم.
محمد سالاری، عضو شورای شهر تهران به ادامه بحث پرداخت و یکی از چالشهای اساسی مدیریت شهری درجامعه شهری ایران و در اداره کلان شهرها و مجموعه های کلان شهرهای ایران را مجموعه مدیرانی دانست که در عرصه های تصمیم سازی و تصمیم گیری هستند و بیشترین توجهشان روی کار کردن در حوزه های سخت افزاری است تا نرم افزاری. در صورتی که مطالعات و تجربیات جهانی و کشوری نشان از آن دارد که در ارتقای کیفیت زندگی سهم حوزه های نرم افزاری بسیار بیشتر از سخت افزاری است.
وی افزود: به عنوان مثال در شهری مثل تهران ما شاهد این هستیم که بیش از ۱۱۰ هزار میلیارد تومان هزینه شده است وقسمت عمده این درآمد در ایجاد شبکه معابر و بزرگراهی مصرف می شود که در حال حاضر ملموس و قابل مشاهده برای شهروندان تهرانی است. اما اساسا تجربیات جهانی نشان می دهد که ایجاد مراکز بزرگراهی در کلان شهری مثل تهران نه تنها مشکل ترافیک را حل نمی کند بلکه به عمق آن مشکلات نیز می افزاید.
مرگ سالانه ۲هزار و ۷۰۰ نفر در اثر آلودگی هوا
عضو شورای شهر تهران در ادامه تاکید کرد: ما با ایجاد بزرگراه در کلان شهر به شهروندان این اجازه را می دهیم که خودروهای بیشتری را در سطح شهر بیاورید. این موضوع میزان آلودگی هوا که امروزه در سال حدود ۲ هزار و ۷۰۰ نفر به تبع مضرات آن جان خود را از دست می دهند بیشتر می کند. در صورتی که درست این است که شبکه های معابر ایجاد شود و در کنار آن توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی و نوسازی آن در دستور کار قرار گیرد.
این بهشت نشین با اشاره به کشورهایی مانند ژاپن، گفت: در این کشورها خانه ای نبوده که تخریب و تبدیل به اتوبان نشود اما بازهم این اقدام مشکل ترافیک را حل نکرده است و لذا این هم یکی از انحرافاتی است که ما در جامعه شهری شاهد آن هستیم. همچنین در بحث بودجه باید بگویم که مجموعه درآمدهای شهر تهران که برابر با بودجه عمرانی تخصیص یافته کل کشور است ۱۷ هزار و ۸۰۰ میلیارد تومان بوده و با بودجهای که در شهر تهران مصوب شده به بیش از ۲۰ هزار میلیارد تومان می رسد. بودجه عمرانی کشور هم همین میزان است که قسمت عمده آن در حوزه سختافزاری هزینه میشود. بنابراین به نظر میرسد شهرهایی که به سمت هوشمند سازی و الکترونیکی شدن میروند میبایست کسب درآمد را متوقف کرده و به سمت اقدامات نرم افزاری بروند.
در پایان این نشست سالاری تاکید کرد: قطعا برای اینکه ما بتوانیم اقتصاد شهر را به سمت استاندارد سازی ببریم باید از میزان درآمدهای ناپایدار کم کرده و به میزان درآمدهای پایدار بیفزاییم. متاسفانه اتفاقی که در سالهای گذشته در کلانشهرها افتاده این است که ما یکی از مهمترین اولویت شهرها را که میتوانست برای همیشه شهرها از آن مسیر اداره شوند از دست دادیم. آن هم موضوع تدوین استراتژی در شهرداریها برای اداره شهر از محل فروش املاک بزرگ مقیاس شهر بود.
به گفته سالاری در اصل شهرداری تهران یکی از شهرهایی بوده که بزرگترین بانک املاک شهرداری ها را در کل کشور داشت. اما طی سالهای گذشته از لحاظ سخت افزاری مثل توسعه شبکه معابر یا ساخت بزرگراههای درون شهری مثل اتوبان صدر، تونل ها و بزرگراهها ما شاهد آن بودیم که به دلیل کمبود اعتبارات شهری در یک فرصت زمانی کوتاه مجبور شد بسیاری از املاک و اراضی بزرگ را از دست بدهد. در صورتی که تجربه جهانی غیر از این را میگوید. بیش از ۷۰ درصد از درآمد شهر تهران ناپایدار و از محل عوارض ساخت و ساز و تملکات ساختمانی است. این درحالی است که در شهری مثل لندن ۸۰ درصد از این رقم ناشی از اجاره داری و از محل املاک و اراضی شهرداری لندن است.
منبع : دنیای اقتصاد